De terugwedstrijd van onze E-ploeg in 5de provinciale tegen Ronse had Tom al lang met stip in zijn agenda aangeduid en dat uitte zich in een opstelling die al enkele maanden geleden werd vastgelegd… Een versterking met zowel Lieke (E2) & Glenn (DT, den valse E6 dus) moest de 5-11 nederlaag die thuis werd geleden van het bord vegen en Ronse op de knieën krijgen.
Een ware titelstrijd op het programma dus, een zéér eenvoudige opdracht (hm), op Ronse winnen met minimaal een 4-12 score… De insinuaties, plannen en veronderstellingen naar aanloop van deze wedstrijd gaven aan dat het geen sinecure ging worden en er waren zeker twijfels of dit wel ging lukken…
Toch werd met volle moed vertrokken richting Ronse. Koen (Deman) had zich geëngageerd om vanuit het “verre” Zelzate toch tot Beervelde te komen om alleman op te pikken en in ploeg te rijden, zo konden we al wat vuistjes maken alvorens de arena te betreden. Dat Thibo eerder al wat schouderklopjes zou kunnen gebruikt hebben zou blijken bij terugkomst aan de zaal in Beervelde, maar dat is voor later.
Heelhuids en tijdig aangekomen te Ronse konden we vaststellen dat onze tegenstanders ook te kampen hadden met de malaise van dezer dagen: spelerstekorten… Geert Roos, de sympathieke secretaris van Ronse (voor de meesten toch, op ene Filip na dan) wist ons te melden dat er zo’n slordige 15 Ronsenaars hadden afgezegd, dat moet een record zijn. Een onthoofde D-ploeg van Ronse tot gevolg: 1xE4 en 3xE6. Dat de hoop op een zware winstscore voor onze ploeg hierdoor groeide, hoeft geen betoog!
Dat ik ooit nog een artikel zou schrijven waarbij de randvertelsels langer zijn dan het relaas van de wedstrijd had ik niet voor mogelijk geacht, maar het is in dit geval wel zo. De gevreesde thriller kwam er niet, onze ploeg daverde door de wedstrijden heen, het ging van 0-2 naar 0-11 (!), tot Thibo toch zijn eerste verlieswedstrijd van het seizoen in 5de provinciale liet optekenen, 1-11. Nog minimaal één winstwedstrijd was er nodig, Koen en Glenn zorgden hier quasi gelijktijdig voor: 1-13 en de buit was binnen. Enkel Lieke moest in de afsluitende wedstrijden in een spannende viersetter nog de duimen leggen tegen de eerste man van Ronse zodat een wel héél sterke eindscore van 2-14 kon genoteerd worden.
Ronse nam deze zware nederlaag uitermate sportief op en er werd na afloop verbroederd met lekkere pizza en enkele (?) drankjes. Zelfs ons nuchtere Lieke liet zich verleiden tot een zoet Kriekske…
Veel gezang, gelach en grappenmakerij tijdens de autorit huiswaarts stonden in sterk contrast met de ontnuchtering die volgde bij aankomst aan de zaal te Beervelde. Daar bleek de achterband van Thibo’s wagen, om één of andere duistere reden, helemaal leeg gelopen te zijn… Was men misschien van Ronse getipt?
We duimen met z’n allen voor de verdere afloop, zowel met Thibo’s band alsook met de titelambitie van deze ploeg. Dat moet lukken nu.
De -valse- E6.